Choroby psychosomatyczne

W podejściu do chorób somatycznych należy uwzględnić oprócz czynników biomedycznych różne czynniki psychospołeczne. Współcześnie bardziej oczywistym stał się fakt, że człowiek jest jednością psychofizyczną.

W chorobach mówimy o dwóch formach udziału czynników psychicznych:
1.Psychiczne reakcje na chorobę - mówimy wtedy o zaburzeniach somatopsychicznych. Oddziaływania psychologiczne i psychoterapia pomagają w leczeniu chorób oraz w przezwyciężaniu lęku, depresji i bólu z którymi boryka się człowiek chory. Szczególnie pomocny jest trening autogenny lub relaksacyjny oraz metody wyobrażeniowe, niekiedy także hipnoza. Procedury psychologiczne stanowią użyteczne uzupełnienie leczenia medycznego w wielu chorobach (m. in. w chorobach układu krążenia,. w chorobach nowotworowych i in.).

2.Choroby somatyczne, które zostały wywołane czynnikami psychicznymi - nazywamy je chorobami psychosomatycznymi. Odróżniamy je od zaburzeń czynnościowych (nerwicowych), gdzie rzeczywiście odczuwane dolegliwości cielesne nie są potwierdzone zmianami w organiźmie lub wynikami badań lekarskich. Choroby psychosomatyczne powstają wskutek zbiegu co najmniej dwóch czynników: nie rozwiązanych i tłumionych problemów wewnętrznych, powtarzających się urazów, deficytów i konstytucjonalnej podatności danych organów ciała.

Zwykle powstanie choroby psychosomatycznej poprzedzają problemy emocjonalne, u podłoża których leży tłumiony lęk, uraz, czy konflikt psychiczny.